Wilkin Siberia Wilderness Adventure
Door: MW
26 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Makarora
26 januari, maandag
Makarora, Wilkin Siberia Wilderness Adventure
Vandaag moest ik om half 10, 2 km verderop klaar staan voor de Wilkin Siberia Wilderness Adventure. Daar krijg je eerst een tour met een helikopter rond de bergen en gletsjers, waarna je langs een rivier “gedropt” wordt. Er wordt gezegd daar is het begin van het pad, het is ongeveer tussen de 2 en 2,5 uur lopen en aan het einde van het pad zul je collega’s van ons zien. Die bij de Jet boat zitten te wachten op ons. Tot ziens :-).
Ik was samen met twee andere stelletjes. Één nederlands stel, waarvan de vrouw zei dat ze dit nog nooit had gedaan en meer van het passieve bankhangen was. En een oorspronkelijk brits stel, wat nu in NZ woont. We liepen niet constant samen, want bij een mooi kodak momentje dan stop je even en de andere lopen dan gewoon door. Ik liep viel met het britse stel samen, waarvan de man Retired (gepensioneerd) agent was. Nu in NZ heeft hij een 4x4 adventure in de omgeving van Wanaka waar hij nu zijn tijd aan spendeert. Samen met zijn vrouw wist hij veel van de natuur af en gaf ook leuke info zo tijdens het lopen. Het was te veel om allemaal te onthouden, maar sommige dingen zijn wel blijven hangen. Zoals over de Landsworth (ik hoop dat ik het zo goed heb geschreven) plant, dat deze als klein plantje stekels aan de bladen heeft en als deze groter wordt, dan groeit er boven aan de top van de plant/boom, bladen die groter, breder en zonder stekels zijn. En de oude bladen vallen af. Je houdt dan een lange stam over met boven aan alleen nog bladen. Zelfde idee als bij een palmboom.
Hij heeft een beetje verteld over Robins, dat zijn lokale Roodborstjes, maar dan met witte borst ipv rood zoals bij ons. (heb je m nog ;-) ) En zo over nog een paar andere planten, waarvan de vogels dronken worden als ze nektar uit de bloemen eten. Die naam van die plant probeer ik nog ff op te zoeken. (volgens mij de pohutukawa-flowers, maar ik ben geen expert, dus het kan wat anders zijn)
Het was een behoorlijke tocht, door de bush bush. Soms flat (vlak), soms steep (steil), maar heel weinig door water. Door de droogte afgelopen dagen/weken, zijn er vrijwel geen water vallen, creeks (kleine beekjes). Wat op zich wel jammer is dat zou het nog mooier maken. Maar dat kan nou eenmaal gebeuren als je in de zomer naar NZ gaat.
Een maal bij de Jet boat, de lifevest aangedaan, veiligheidsinstructie gehad, en “of we go”.
Eerst gewoon een stukje op gang komen, daarna lekker het gas erop. De bestuurder moest goed oppassen omdat er overal zo weining water stond. De boot heeft een hele lage diepgang. Er is minimaal ongeveer 4 inch, dat is ongeveer 10 cm, diep water nodig. Dat is op zich niet veel, maar in 10 cm kan heel makkelijk een net een groten steen zitten. Dus hij moest wel goed op blijven letten. Het ging best hard, sommige bochten nam hij alsof hij driftend met de auto door een bocht gaat. Dat was wel erg gaaf, bij sommige bochten kwam er wel wat G krachten bij kijken. Niet overdreven veel, maar wel genoeg om het erg gaaf te maken. En op sommige stukken maakte hij er een mooie spinn, 360 graden draai.
Het ging super en eenmaal aangekomen op het vertrek punt, kan ik terug kijken op een zeer geslaagde dag. Ik was zo rond uur of 1500 weer terug bij mijn River Ranche Lodge, waar ik heerlijk in slaap ben gevallen in het zonnetje. Tot het me te warm werd en ik binnen op de bank bezig was en uiteindelijk toch weer in slaap ben gevallen.
Tegen uur of 19:30/20:00 ben ik wat eten gaan klaar maken.
Dit keer lagen er aardappels klaar, die ik zelf nog moest koken, wat broccoli en ander groentes en een sausje met verschillende paprika’s, en een dikke karbonade. Dat was weer goed geregeld.
Makarora, Wilkin Siberia Wilderness Adventure
Vandaag moest ik om half 10, 2 km verderop klaar staan voor de Wilkin Siberia Wilderness Adventure. Daar krijg je eerst een tour met een helikopter rond de bergen en gletsjers, waarna je langs een rivier “gedropt” wordt. Er wordt gezegd daar is het begin van het pad, het is ongeveer tussen de 2 en 2,5 uur lopen en aan het einde van het pad zul je collega’s van ons zien. Die bij de Jet boat zitten te wachten op ons. Tot ziens :-).
Ik was samen met twee andere stelletjes. Één nederlands stel, waarvan de vrouw zei dat ze dit nog nooit had gedaan en meer van het passieve bankhangen was. En een oorspronkelijk brits stel, wat nu in NZ woont. We liepen niet constant samen, want bij een mooi kodak momentje dan stop je even en de andere lopen dan gewoon door. Ik liep viel met het britse stel samen, waarvan de man Retired (gepensioneerd) agent was. Nu in NZ heeft hij een 4x4 adventure in de omgeving van Wanaka waar hij nu zijn tijd aan spendeert. Samen met zijn vrouw wist hij veel van de natuur af en gaf ook leuke info zo tijdens het lopen. Het was te veel om allemaal te onthouden, maar sommige dingen zijn wel blijven hangen. Zoals over de Landsworth (ik hoop dat ik het zo goed heb geschreven) plant, dat deze als klein plantje stekels aan de bladen heeft en als deze groter wordt, dan groeit er boven aan de top van de plant/boom, bladen die groter, breder en zonder stekels zijn. En de oude bladen vallen af. Je houdt dan een lange stam over met boven aan alleen nog bladen. Zelfde idee als bij een palmboom.
Hij heeft een beetje verteld over Robins, dat zijn lokale Roodborstjes, maar dan met witte borst ipv rood zoals bij ons. (heb je m nog ;-) ) En zo over nog een paar andere planten, waarvan de vogels dronken worden als ze nektar uit de bloemen eten. Die naam van die plant probeer ik nog ff op te zoeken. (volgens mij de pohutukawa-flowers, maar ik ben geen expert, dus het kan wat anders zijn)
Het was een behoorlijke tocht, door de bush bush. Soms flat (vlak), soms steep (steil), maar heel weinig door water. Door de droogte afgelopen dagen/weken, zijn er vrijwel geen water vallen, creeks (kleine beekjes). Wat op zich wel jammer is dat zou het nog mooier maken. Maar dat kan nou eenmaal gebeuren als je in de zomer naar NZ gaat.
Een maal bij de Jet boat, de lifevest aangedaan, veiligheidsinstructie gehad, en “of we go”.
Eerst gewoon een stukje op gang komen, daarna lekker het gas erop. De bestuurder moest goed oppassen omdat er overal zo weining water stond. De boot heeft een hele lage diepgang. Er is minimaal ongeveer 4 inch, dat is ongeveer 10 cm, diep water nodig. Dat is op zich niet veel, maar in 10 cm kan heel makkelijk een net een groten steen zitten. Dus hij moest wel goed op blijven letten. Het ging best hard, sommige bochten nam hij alsof hij driftend met de auto door een bocht gaat. Dat was wel erg gaaf, bij sommige bochten kwam er wel wat G krachten bij kijken. Niet overdreven veel, maar wel genoeg om het erg gaaf te maken. En op sommige stukken maakte hij er een mooie spinn, 360 graden draai.
Het ging super en eenmaal aangekomen op het vertrek punt, kan ik terug kijken op een zeer geslaagde dag. Ik was zo rond uur of 1500 weer terug bij mijn River Ranche Lodge, waar ik heerlijk in slaap ben gevallen in het zonnetje. Tot het me te warm werd en ik binnen op de bank bezig was en uiteindelijk toch weer in slaap ben gevallen.
Tegen uur of 19:30/20:00 ben ik wat eten gaan klaar maken.
Dit keer lagen er aardappels klaar, die ik zelf nog moest koken, wat broccoli en ander groentes en een sausje met verschillende paprika’s, en een dikke karbonade. Dat was weer goed geregeld.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
