Tasman bay & Playhouse cafe and Theatre
Door: MW
02 Februari 2015 | Nieuw Zeeland, Mapua
2 februari, maandag
Nieuwe kans voor de Abel Tasman hike en kajakken.
En nog was het grijs en nat overal, maar ik dapper richting het verzamel punt. Het zou een bochtige en weg worden en links zou wel een bordje staan waar ik moest zijn. Dus ik rijden, ja is inderdaad een mooie bochtige weg, maar had ik er al niet moeten zijn? De 40 minuten rijden was nu wel voorbij….
Stuk terug gereden en ff gevraagd, ja ik was er vlakbij, T-splitsing en dan nog een minuut of 10 rijden.
Nou, ik heb gezocht naar de T-splitsing, maar blijkt achteraf dat de Nieuw zeelanders een T-splitsing anders interpreteren dan ik dat doe. Kortom, de afslag die ik moest hebben kon ik eerst niet vinden, na nog een keer vragen en wat zoek werk, gevonden en uiteindelijk bij de organisatie aangekomen. Wel iets later dan gepland, dus de groep was inmiddels weg.
Met de organisatie heb ik kunnen regelen dat ze mij met een water taxi naar Watering Cove brengen. Dat is het begin punt voor het kajakken. Wat ik achteraf helemaal niet vervelend vond, want de zon begon door te breken, en met deze taxi zag ik ook nog de beroemde doorkliefde appel op het water. De zogenoemde Split Apple rock.
Daarna is met een behoorlijke vaart naar Watering Cove gegaan, en vanaf daar ben ik bij de groep aangehaakt om nog wel te gaan kajakken. Het werd steeds beter en de begeleider Tod was erg blij dat ik de zon had meegenomen. Achteraf kwam het mij goed uit dat ik het wandelen gemist heb, want anders was ik behoorlijk nat en koud geworden van de regen. Volgens het stelletje (Floor en Roger) die ook bij Cat’s Pjama’s waren, (maar die ik daar dit keer niet gesproken heb, maar later wel, zie verhaal in/over Kaikoura) heb ik niks gemist. Behalve de cicadas die ik dan goed op de foto had kunnen zetten. Het schijnt dat ze in verschillende soorten, vormen en kleuren zijn. NZ was in de tijd dat ik daar was, goed vertegenwoordigd door zogenoemde Zingcicadeachtigen die kunnen een enorm kabaal maken met zijn allen. Maar gelukkig stoppen ze tegen de avond. Deze besten komen overigens maar 1 per ongeveer 7 jaar uit de grond. Mogelijk door de huidige warme periode zijn er meer dan gemiddeld boven de grond gekomen. Zelfs kiwi’s (lokale Nieuw Zeelanders) vonden dat ze wel erg veel lawaai maakten dit jaar.
Maar terug naar wat ik wel heb gedaan, kajakken. Was heerlijk weer, en de zon brande enorm. Je moest je goed insmeren en Tod waarschuwde ook meerder malen daarvoor. Het water was lekker warm, dus mocht ik erin vallen, dan was het geen straf. We zaten dit keer met twee personen in een kajak, en je kreeg nu ook een zwarte doek/zeil, (zelfde stof als een duikpak) wat je aan moest doen dit sloot het gat waar je in zat af tegen….., ja ik weer eigenlijk nog steeds niet waarom dit was.
Blijken soort van spatzeilen te zijn, dat voorkomt dat je water in de kajak gooit tijdens het wisselen van ene naar andere kant met de peddel of door golven oid. Anders zou het kajakken steeds zwaarder worden. We waren vrij lang aan het kajakken, over het meer langs een paar zeeleeuwen en zeeleeuwen pups. Tod zij dat de zeeleeuwen wel eens nieuwsgierig worden en met je mee gaan zwemmen/spellen, maar dit keer niet. Hij heeft er zelfs wel eens op de kajak gehad. Een jonge zeeleeuw bedoel ik dan, want anders houdt de boot dat niet :-)
Na de kanotocht terug naar het verzamelpunt, waar ik nog even met de andere heb gepraat. Daarna snel weer terug, want de gastvrouw had gisteren ook nog een kaartje voor een muziek optreden van een bekende band in het Playhouse cafe and theater geregeld. Daar moest ik op tijd zijn. Bandje heette Salmonella Dub (salmonelladub.com). Het schijnt een hele beroemde band te zijn in die streken, dus ik was benieuwd. Het was Reggea met andere stijlen gemixt. Beetje jazz, bleus, pop, dance. Ik vond het lekkere muziek zo bij het eten. Alleen jammer dat tegen 10 uur de band stopte, en dat iedereen op een klein handje vol na, gelijk weg was. Had te maken dat er een bus terug ging naar Nelson, waar blijkbaar een heleboel vandaan kwamen.
Dus ik ook maar naar huis gegaan, was wel dik 0,5 tot 1 hele km ver weg, dus was rap thuis.
Nieuwe kans voor de Abel Tasman hike en kajakken.
En nog was het grijs en nat overal, maar ik dapper richting het verzamel punt. Het zou een bochtige en weg worden en links zou wel een bordje staan waar ik moest zijn. Dus ik rijden, ja is inderdaad een mooie bochtige weg, maar had ik er al niet moeten zijn? De 40 minuten rijden was nu wel voorbij….
Stuk terug gereden en ff gevraagd, ja ik was er vlakbij, T-splitsing en dan nog een minuut of 10 rijden.
Nou, ik heb gezocht naar de T-splitsing, maar blijkt achteraf dat de Nieuw zeelanders een T-splitsing anders interpreteren dan ik dat doe. Kortom, de afslag die ik moest hebben kon ik eerst niet vinden, na nog een keer vragen en wat zoek werk, gevonden en uiteindelijk bij de organisatie aangekomen. Wel iets later dan gepland, dus de groep was inmiddels weg.
Met de organisatie heb ik kunnen regelen dat ze mij met een water taxi naar Watering Cove brengen. Dat is het begin punt voor het kajakken. Wat ik achteraf helemaal niet vervelend vond, want de zon begon door te breken, en met deze taxi zag ik ook nog de beroemde doorkliefde appel op het water. De zogenoemde Split Apple rock.
Daarna is met een behoorlijke vaart naar Watering Cove gegaan, en vanaf daar ben ik bij de groep aangehaakt om nog wel te gaan kajakken. Het werd steeds beter en de begeleider Tod was erg blij dat ik de zon had meegenomen. Achteraf kwam het mij goed uit dat ik het wandelen gemist heb, want anders was ik behoorlijk nat en koud geworden van de regen. Volgens het stelletje (Floor en Roger) die ook bij Cat’s Pjama’s waren, (maar die ik daar dit keer niet gesproken heb, maar later wel, zie verhaal in/over Kaikoura) heb ik niks gemist. Behalve de cicadas die ik dan goed op de foto had kunnen zetten. Het schijnt dat ze in verschillende soorten, vormen en kleuren zijn. NZ was in de tijd dat ik daar was, goed vertegenwoordigd door zogenoemde Zingcicadeachtigen die kunnen een enorm kabaal maken met zijn allen. Maar gelukkig stoppen ze tegen de avond. Deze besten komen overigens maar 1 per ongeveer 7 jaar uit de grond. Mogelijk door de huidige warme periode zijn er meer dan gemiddeld boven de grond gekomen. Zelfs kiwi’s (lokale Nieuw Zeelanders) vonden dat ze wel erg veel lawaai maakten dit jaar.
Maar terug naar wat ik wel heb gedaan, kajakken. Was heerlijk weer, en de zon brande enorm. Je moest je goed insmeren en Tod waarschuwde ook meerder malen daarvoor. Het water was lekker warm, dus mocht ik erin vallen, dan was het geen straf. We zaten dit keer met twee personen in een kajak, en je kreeg nu ook een zwarte doek/zeil, (zelfde stof als een duikpak) wat je aan moest doen dit sloot het gat waar je in zat af tegen….., ja ik weer eigenlijk nog steeds niet waarom dit was.
Blijken soort van spatzeilen te zijn, dat voorkomt dat je water in de kajak gooit tijdens het wisselen van ene naar andere kant met de peddel of door golven oid. Anders zou het kajakken steeds zwaarder worden. We waren vrij lang aan het kajakken, over het meer langs een paar zeeleeuwen en zeeleeuwen pups. Tod zij dat de zeeleeuwen wel eens nieuwsgierig worden en met je mee gaan zwemmen/spellen, maar dit keer niet. Hij heeft er zelfs wel eens op de kajak gehad. Een jonge zeeleeuw bedoel ik dan, want anders houdt de boot dat niet :-)
Na de kanotocht terug naar het verzamelpunt, waar ik nog even met de andere heb gepraat. Daarna snel weer terug, want de gastvrouw had gisteren ook nog een kaartje voor een muziek optreden van een bekende band in het Playhouse cafe and theater geregeld. Daar moest ik op tijd zijn. Bandje heette Salmonella Dub (salmonelladub.com). Het schijnt een hele beroemde band te zijn in die streken, dus ik was benieuwd. Het was Reggea met andere stijlen gemixt. Beetje jazz, bleus, pop, dance. Ik vond het lekkere muziek zo bij het eten. Alleen jammer dat tegen 10 uur de band stopte, en dat iedereen op een klein handje vol na, gelijk weg was. Had te maken dat er een bus terug ging naar Nelson, waar blijkbaar een heleboel vandaan kwamen.
Dus ik ook maar naar huis gegaan, was wel dik 0,5 tot 1 hele km ver weg, dus was rap thuis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
