Fox Glacier Wandeling
Door: MW
28 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Fox Glacier
28 januari, woensdag, Fox Glacier
Het was een half uur rijden naar het verzamelpunt, dus redelijk op tijd uit de veren richting Fox. Daar konden we eventueel aanvullende kleren krijgen. Maar ik was niks nodig, ik had mijn eigen jas dat water afstotende en wind dicht is. Henriette (we mochten haar Henri noemen, dat was korter) zei dat mijn jas goed genoeg was. Het bleek tot mijn verbazing dat het maar een paar graden minder warm was daar op de gletsjer. Via een kort bustochtje naar de helikopter. We kregen we een kort tour om de bergen heen, normaal zou de piloot eroverheen gaan. Maar gezien de wolken en het weer, koos hij ervoor om het nu maar niet te doen. We hadden tijdens de vlucht ook een beetje last van turbulentie, dat voelt in een helikopter toch anders dan in een vliegtuig. We zaten vlak bij de hoogste berg van NZ, namelijk Mount Cook, die konden we goed zien vanuit zowel de helikopter als vanaf de gletsjer. Op gletsjer was al iemand aanwezig die met ons ging mee lopen. Dus samen met Henriette en Hank als gids, zijn we de Fox Glacier over gelopen. Ze hebben veel verteld, en het heeft leuke foto’s opgeleverd.
Was gaaf om te doen en om te zien hoe groot het is. Door allerlei ijsspelonken door te kruipen. Het is toch jammer dat de gletsjers elk jaar kleiner worden. Er wordt beweerd dat dat komt door de opwarming van de aarde, en de gidsen waren daarvan wel erg overtuigd. Als leek zal ik dat dan maar aannemen. Het zet je toch ook aan het denken mbt de natuur, het milieu…..
We waren tegen uur of 12:00PM 12:30PM terug, dus ff wat gegeten en toen weer gaan rond rijden.
Ik zag een straat naam, met verwachting dat er een leuk meertje oid aan het einde van de straat zal zijn, dus ik die straat in gereden. Niels creek, dat lijkt op de naam waar ik eerder ben geweest, dat was Niels Bay. Na een lange tijde over onverharde weg gereden te hebben, kwam ik bij een stuk natuurpark uit. Het was of eigenlijk meer een reservaat, daar ben ik uitgestapt en het reservaaat ingelopen. En gelopen. En gelopen, ja ik hoor al wat water…., dus ik ben er bijna…., bleek een versnelling in het beekje te zijn, dat langs het pad kabbelde. Dus maar gelopen. En gelopen. Blij dat ik water bij me had heb ik ook tussen door maar wat gedronken. En gelopen. En na langer gelopen te hebben dan verwacht hoorde ik toch echt de zee…. Tot ik weer een bocht om ging… was het wel de zee…? Gelopen… weer een bocht om, ja het was wel de zee want nu hoor ik hem steeds duidelijker.
De eindbestemming was een mooie beloning, van de onverwachte lange wandeltocht van ongeveer een uur. Een woeste zee, met mooie golven, heerlijke zee lucht. Voordat ik bij de zee was moest ik eerst tot over mijn knieën door een klein watertje lopen op mijn slippers, over de soms gladde stenen. Dit was een soort mini meertje, waarvan het water ergens uit het land aangevoerd wordt vanuit dezelfde richting als waar ik vandaan kwam. Was beetje fris water, maar goed te doen.
Het werd tijd om weer terug te gaan, een uur terug lopen, tenminste zij bordje dat er stond. Op mijn flipflops heb ik het in ongeveer 40 tot 45 minuten gelopen. Dus lekker stevig doorgelopen.
Toen gedoucht, en spaghetti bolognese gegeten, de smaak viel een beetje tegen, maar het voede wel.
Morgen weer een dag.
Het was een half uur rijden naar het verzamelpunt, dus redelijk op tijd uit de veren richting Fox. Daar konden we eventueel aanvullende kleren krijgen. Maar ik was niks nodig, ik had mijn eigen jas dat water afstotende en wind dicht is. Henriette (we mochten haar Henri noemen, dat was korter) zei dat mijn jas goed genoeg was. Het bleek tot mijn verbazing dat het maar een paar graden minder warm was daar op de gletsjer. Via een kort bustochtje naar de helikopter. We kregen we een kort tour om de bergen heen, normaal zou de piloot eroverheen gaan. Maar gezien de wolken en het weer, koos hij ervoor om het nu maar niet te doen. We hadden tijdens de vlucht ook een beetje last van turbulentie, dat voelt in een helikopter toch anders dan in een vliegtuig. We zaten vlak bij de hoogste berg van NZ, namelijk Mount Cook, die konden we goed zien vanuit zowel de helikopter als vanaf de gletsjer. Op gletsjer was al iemand aanwezig die met ons ging mee lopen. Dus samen met Henriette en Hank als gids, zijn we de Fox Glacier over gelopen. Ze hebben veel verteld, en het heeft leuke foto’s opgeleverd.
Was gaaf om te doen en om te zien hoe groot het is. Door allerlei ijsspelonken door te kruipen. Het is toch jammer dat de gletsjers elk jaar kleiner worden. Er wordt beweerd dat dat komt door de opwarming van de aarde, en de gidsen waren daarvan wel erg overtuigd. Als leek zal ik dat dan maar aannemen. Het zet je toch ook aan het denken mbt de natuur, het milieu…..
We waren tegen uur of 12:00PM 12:30PM terug, dus ff wat gegeten en toen weer gaan rond rijden.
Ik zag een straat naam, met verwachting dat er een leuk meertje oid aan het einde van de straat zal zijn, dus ik die straat in gereden. Niels creek, dat lijkt op de naam waar ik eerder ben geweest, dat was Niels Bay. Na een lange tijde over onverharde weg gereden te hebben, kwam ik bij een stuk natuurpark uit. Het was of eigenlijk meer een reservaat, daar ben ik uitgestapt en het reservaaat ingelopen. En gelopen. En gelopen, ja ik hoor al wat water…., dus ik ben er bijna…., bleek een versnelling in het beekje te zijn, dat langs het pad kabbelde. Dus maar gelopen. En gelopen. Blij dat ik water bij me had heb ik ook tussen door maar wat gedronken. En gelopen. En na langer gelopen te hebben dan verwacht hoorde ik toch echt de zee…. Tot ik weer een bocht om ging… was het wel de zee…? Gelopen… weer een bocht om, ja het was wel de zee want nu hoor ik hem steeds duidelijker.
De eindbestemming was een mooie beloning, van de onverwachte lange wandeltocht van ongeveer een uur. Een woeste zee, met mooie golven, heerlijke zee lucht. Voordat ik bij de zee was moest ik eerst tot over mijn knieën door een klein watertje lopen op mijn slippers, over de soms gladde stenen. Dit was een soort mini meertje, waarvan het water ergens uit het land aangevoerd wordt vanuit dezelfde richting als waar ik vandaan kwam. Was beetje fris water, maar goed te doen.
Het werd tijd om weer terug te gaan, een uur terug lopen, tenminste zij bordje dat er stond. Op mijn flipflops heb ik het in ongeveer 40 tot 45 minuten gelopen. Dus lekker stevig doorgelopen.
Toen gedoucht, en spaghetti bolognese gegeten, de smaak viel een beetje tegen, maar het voede wel.
Morgen weer een dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
